سایت جنگ نرم وتهاجم فرهنگی

به گزارش پايداري ملي، آیت الله العظمی حسین نوری همدانی در دیدار آیت الله محسن اراکی، دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، پیروزی انقلاب اسلامی ایران را امری بر خلاف انتظار همه جهانیان از جمله کشورهای مسلمان غیر شیعه و نیز غرب دانست و اظهار داشت: دشمن  هشت سال جنگ تحمیلی را  برای شکست اسلام و انقلاب بر ما تحمیل کرد، اما از این تهاجم سخت به جایی نرسید، به همین دلیل جنگ نرم را در دستور کار قرار داد.

وی با بیان این که به برکت انقلاب اسلامی توان نظامی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی کشور روز به روز افزایش می یابد، افزود: غرب و دشمنان هم آرام ننشسته اند و تلاش زیادی برای از بین بردن انقلاب انجام می دهند.

استاد برجسته حوزه ادامه داد: دشمنان به دنبال تخریب زیرساخت‌های اعتقادی و فرهنگی مسلمانان به ویژه شیعیان هستند و سعی می‌کنند از این طریق در میان کشورهای اسلامی نفوذ کنند.

وی با بیان این که برخی کشورهای اسلامی همچون قطر و عربستان سعودی سرسپرده غرب و رژیم صهیونیستی هستند، گفت: امروز جنگ نرم بسیار سختی علیه جمهوری اسلامی در جریان است و ما نیز باید برای مقابله با دشمنان دست به کار شویم.

آیت الله نوری همدانی با اشاره به تلاش وهابیت در برخی شهرهای جنوبی اذعان داشت: دولت قطر سه میلیارد دلار برای نفوذ وهابیت در استان‌های جنوبی ایران هزینه کرده است؛ آنها پروژه شیعه هراسی و ایران هراسی را در دستور کار قرار داده‌اند.

جلسات مناظره میان علمای شیعه و سنی برگزار شود

وی با بیان این که سلفی‌ها هجمه سنگینی علیه مکتب تشیع آغاز کرده‌اند، گفت: آنها سعی در بزرگ نمایی نقاط ضعف دارند و از این طریق به تبلیغ علیه شیعیان می‌پردازند.

این مرجع تقلید ادامه داد: باید جلساتی به منظور مناظره میان علمای شیعه و سنی برگزار شود تا حقانیت شیعه برای همگان اثبات شود.

وی حوزه علمیه را با مرزبان اسلام ناب دانست و گفت: حضرت امام(ره) به عنوان فرزند حوزه علمیه موجب تحول در سراسر جهان شدند؛ ما نیز باید تلاش کنیم حقیقت شیعه را به جهانیان معرفی کنیم و  این مسئله به فعالیت گسترده بین المللی نیاز دارد.
 

به گزارش پایيداري ملي، Nikita Vladimirovich Kuzmin ، Deniss Calovskis و Mihai Ionut Paunescu سه هکر نخبه 25، 27 و 28 ساله روسی بودند که با نوشتن Trojan به نام Gozi موجب آلوده شدن میلیون‌ها رایانه در سراسر جهان شدند.

این سه هکر روسی که اخیرا بازداشت شده اند بر اساس قوانین فضای تبادل اطلاعات این کشور پیش‌بینی می‌شود به 95، 60 و 67 سال زندان محکوم شوند.

Nikita همچنین متهم به همکاری با ایالات متحده برای سرقت اطلاعات 51 سرویس دهنده کشور رومانی با حجم 250 Terabyte است.

بدافزار Gozi  در سال 2005 تولید و تا چندین سال موجب به سرقت رفتن اطلاعات حساب بانکی و اعتبارنامه هزاران نفر در سراسر جهان شد.

در این میان 40 هزار رایانه متعلق به ایالات متحده شامل 160 کامپیوتر وابسته با ناسا نیز وجود داشت.

به گزارش پایداری ملی،‌ اصولاً نرم‌افزارگرايی فراتر از سخت‌افزارگرايی و ملاحظات سنتی امنيتی‌ـ‌راهبردی به آن طيف از ملاحظات در سياست خارجی اشاره دارد كه ارزشی و فرهنگی بوده و از ابعاد و پيامدهای سياسی‌ـ‌امنيتی نيز برخوردار است. اگر امنيت ملی يك كشور را شرايط و فضايی بدانيم كه يك ملت در چارچوب آن می‌تواند اهداف و منافع ملی و حياتی خود را در برابر تهديدات داخلی و خارجی حفظ نمايد، با اين تعريف امنيت ملی يا ارزش‌های حياتی يك كشور دارای سه محور كلی خواهد بود.
الف. تماميت ارضی؛
 ب. ايده و الگوهای رفتاری؛
ج. حاكميت سياسی. 
  با توجه به توضيحات فوق منظور از تهديد، عنصر يا وضعيتی است كه ارزش‌های حياتی سه‌گانه ياد شده را به خطر اندازد. بنابراين می‌توان گفت، ساده‌ترين تعريف از تهديد، فقدان مفهوم ديگر، يعنی امنيت است، اين وضعيت با به خطر افتادن ارزش‌ها و منافع حياتی يك كشور به وجود می‌آيد. لكن مطالعات امنيتی و تهديدشناسی همزمان با تحول جوامع، توسعه و تغييريافته و در مفاهيم امنيت، قدرت و تهديد تحول ايجاد شده است. امنيت ملی و تهديدات آن، مفهوم مبهم، نسبی و توسعه نيافته است به اين معنی كه تعريف از امنيت ملی و تهديدات آن به پيش‌فرض‌های تعريف‌كننده بستگی دارد و به عبارتی زمان‌مند و مكان‌مند است، در حقيقت رابطه بين امنيت، ملت و تهديدات رابطه‌ای قراردادی است كه مصداق خود را از درون گفتمان‌های گوناگون می‌جويد، با وجود اين تفاسير بر ويژگی‌های زير می‌توان تأكيد كرد:

1. اعتباری بودن
 مفهوم تهديد و امنيت دارای حد و مرز اعتباری است و از حيث واژه‌شناسی نمی‌توان صرفاً به يك واژه تهديد كه مترادف با فقدان امنيت تعريف شده، بسنده كرد. از نگاه امنيتی موضوعات را می‌توان در سه فضای كلی اجتماعی، سياسی و امنيتی تقسيم نمود. پديده‌ها را می‌توان از نظر زمانی و مكانی و با توجه به حساسيت‌های اجتماعی نسبت به آن، ميزان شيوع و فراگيری و توان مديريت آن‌ پديده، از پديده‌ای ساده تا بحرانی امنيتی تقسيم نمود. بنابراين ممكن است يك پديده برای جامعه‌ای موضوع يا مسئله‌ای اجتماعی و سياسی و برای جامعه ديگر خطر يا بحران امنيتی تلقی شود، يا در دوره‌های زمانی مختلف، ماهيت پديده در نظام سياسی تغيير يافته و تفسير وبرداشت‌های مختلفی از جهت زمانی نسبت به شدت و سطح تهديد و امنيت ارائه گردد. بنابراين ماهيت تهديدات تابع فرهنگ استراتژيك، عقايد و نگرش بازيگران، محيط اجتماعی و ملی محل وقوع تهديد و... می‌تواند متفاوت باشد.
 
 2.نسبی بودن
 امنيت و تهديد، مفاهيمی نسبی و تابع زمان و مكان هستند. هيچ كشوری نمی‌تواند به امنيت مطلق دست يابد و يا فاقد هيچ‌گونه قدرت ملی در برابر تهديدات باشد، چون كشورها براساس افزايش قدرت ملی خود، به دنبال رقابت، كاهش تهديدات و افزايش امنيت ملی هستند. نتيجه اين رقابت، ناامنی برای ديگران است. از طرفی معمولاً براساس دوره‌های مختلف، نگرش‌های مختلف نسبت به امنيت و تهديد وجود دارد و در نهايت از جهت ماهيت، تهديدات كشورها وضعيت يكسانی ندارند، ممكن است كشوری امنيت داخلی كافی داشته باشد ولی تهديدات خارجی آن جدی باشد يا اينكه از لحاظ نظامی از وضعيت مناسبی برخوردار باشد، لكن ارزش‌های فرهنگی و الگوهای رفتار سياسی آن كشور در معرض خطر و شكست قرار گيرد.

3. ذهنی بودن
 تهديد از زمان شكل‌گيری تا تأثيرگذاری آن دارای مراحلی است كه ممكن است اين مراحل طولانی يا كوتاه باشد، تهديدات ابتدا فرايندی ذهنی است كه در فرايند زمانی به وقوع می‌پيوندد. بايد انگيزه‌ها و بسترهای تهديد شناسايی شود كه معمولاً با برآورد تهديدات، سناريوهايی برای مقابله با آن، توسط كشورها طراحی می‌شود، برآورد شناخت نيت و اهداف دشمن، ابزار و روش‌ها، آسيب‌ها و فرصت‌ها و... فرايند‌های ذهنی است كه براساس آن سياست دفاعی كشورها تدوين می‌گردد.

مطالعات امنيتی و تهديد
 به طور كلی مطالعات امنيتی دارای چهار موج مطالعاتی و در قالب دو گفتمان منفی و مثبت معرفی شده است. در گفتمان منفی، امنيت سلبی است به اين معنی كه امنيت با نبود عامل ديگری كه از آن به تهديد ياد می‌شود، تعريف شده است. اين گفتمان دارای پيشينه تاريخی طولانی است و دو موج مطالعاتی در درون خود دارد. شاخص بارز موج اول مطالعات امنيتی سلبی، تأكيد بر بعد نظامی در تحليل امنيت و تهديدات است؛ از اين ديدگاه برای مقابله با تهديد، توان نظامی را بايد افزايش داد.(افتخاری، 1384، صص 18-8). موج دوم مطالعات امنيتی در گفتمان سلبی در پی نقد آثار سنت‌گرايان امنيت ملی و طرح اين ادعا، كه بعد نظامی توان تحليل همه جانبه مسائل امنيتی جهان معاصر را ندارد، تحول تازه‌ای در مطالعات امنيتی به وجود آورد. بدين معنی كه برای تهديد و امنيت مؤلفه‌ها و ابعاد مختلف معرفی می‌كند. اين گروه امنيت ملی و تهديدات را چند وجهی دانسته و نتيجه می‌گيرند كه امنيت و تهديد پديده‌ای متأثر از پديده‌های مختلف مادی‌ـ‌ذهنی است. موج دوم مطالعات امنيتی و تهديدات با نگرش سلبی، به اقتضای ماهيت آن، طيف گسترده و متنوعی از صاحب‌نظران را دربر می‌گيرد كه شاخصه اصلی آن رويگردانی از محوريت مؤلفه نظامی در تعريف و تهديد امنيت ملی و تهديدات است. مهم‌ترين مؤلفه‌هايی كه در اين رويكرد مورد توجه بوده، ابعاد اقتصادی، زيست‌محيطی، فرهنگی، علمی و فناوری است، در هر صورت امنيت و فقدان تهديدات امنيت ملی، تابع قدرت و متغير وابسته به آن است و اين قدرت می‌تواند مؤلفه‌های متفاوت و متنوعی داشته باشد. بنابراين تهديدات، در اين رويكرد شامل تهديدات اجتماعی، سياسی، فرهنگی و نظامی می‌باشد.

در گفتمان مثبت امنيت و تهديد كه به دنبال نقد مبانی و اصول گفتمان امنيت منفی و سلبی در هر دو موج مطالعاتی سنتی و فراسنتی است، اعتقاد بر اين است كه امنيت و تهديدات يك مفهوم و متغير وابسته و دست دوم نيست و دارای مبانی و محتوای پيچيده فلسفی است. در اين گفتمان سعی بر آن است تا با پرهيز از سلبی‌گری صرف و توجه به بعد ايجابی امنيت، تعريف و تصوير جامع‌تری ارائه شود. در اين گفتمان، امنيت به نبود تهديد تعريف نمی‌شود، بلكه افزون بر فقدان تهديد، وجود شرايط مطلوب برای تحقق اهداف و خواسته‌های ملی نيز مدنظر است. اين رويكرد برای امنيت و تهديد، ماهيت تأسيسی قائل است و بر اين باور است كه تهديد، تنها در وضعيتی وجود دارد كه آن جامعه در سطح قابل قبولی از اطمينان برای تحصيل و پاسداری از منافع ملی و ارزش‌های حياتی‌اش نباشد. بنابراين امنيت ملی در اين گفتمان عبارت است از توانايی و شرايط عينی كه در بستر آن می‌توان به منافع ملی دست يافت.(افتخاری، 1384، ص 16). در اين نگاه امنيت ملی، حتی نسبت به منافع ملی از اولويت برخوردار است، چرا كه تحقق و عدم تحقق منافع ملی و تهديدات در گرو بود يا نبود امنيت است. در چارچوب اين ديدگاه، ممكن است جامعه‌ای با وجود نداشتن تهديدات خارجی يا داخلی، به دليل ناتوانی از دستيابی به منافع ملی، وضعيت ناامنی داشته باشد. در مجموع، می‌توان گفت دو گفتمان ايجابی و سلبی موجب دو نگرش در تعريف و تبيين مفاهيم امنيت و تهديد شده است كه با نگاه ايجابی امنيت عبارت است از: «توانايی و شرايط عينی و ذهنی كه در بستر آن بتوان منافع ملی و ارزش‌های حياتی را محقق ساخت.» با اين نگاه می‌توان تهديد را به شرايطی اطلاق نمود كه يك كشور برای دستيابی به منافع ملی و ارزش‌های حياتی خود از توانايی و شرايط لازم برخوردار نباشد، به طور طبيعی فقدان شرايط و توانايی‌ها برای تحقق اهداف ملی و پيشبرد منافع و ارزش‌های حياتی يك كشور می‌تواند متأثر از محيط ملی يك واحد سياسی يا محيط منطقه‌ای و جهانی باشد، بنابراين فقدان توانايی برای دستيابی به منافع ملی كه مخاطره‌ای جدی برای يك كشور تلقی می‌شود، الزاماً می‌تواند محدود به تهديد خارجی و بعد نظامی تهديد نباشد. در نگاه و نگرش سنتی كه رويكرد سخت‌افزارانه است، هدف اصلی از تهديدات، تحميل اراده به منظور تغييرات اساسی در يك نظام سياسی و يا تغيير الگوی رفتاری يك كشور می‌باشد كه به طور طبيعی به موجب آن تهديد حيات سياسی آن كشور به مخاطره می‌افتد، لكن در نگرش ايجابی يك كشور می‌تواند در شرايط فقدان تهاجم نظامی و يا اقدامات داخلی براندازانه امنيتی، توانايی پاسداری و پيشبرد ايده يا خط‌‌مشی‌های نظام سياسی خود را نداشته باشد. اين تلقی از تهديد با شرايط متحول جوامع معاصر همخوانی بيشتری دارد.
 
 تهديد سخت و نرم
 تهديدات را می‌توان از جهت شدت، شكل، هدف، موضوع، ماهيت و... دسته‌بندی نمود. در اين مبحث تهديدات را به لحاظ شدت و با توجه به موضوع اين مقاله به دو گروه سخت و نرم تقسيم می‌كنيم.

1.تهديد سخت
 هرگاه به موجب اقداماتی استقلال و تماميت ارضی كشور در خطر (بالفعل يا بالقوه) هجوم نيروهای نظامی كشور ديگر يا اتحادی از كشورهای خارجی يا گروه‌های معارض مسلح داخلی قرار گيرد، تهديد سخت واقع شده است. در اين تهديد عمدتاً هدف اشغال سرزمين است. تهديدات سخت متكی به روش‌های فيزيكی، عينی، سخت‌افزارانه و همراه با اعمال و رفتارهای خشونت‌آميز، براندازی آشكار و با استفاده از شيوه زور و اجبار و حذف دفعی و اشغال سرزمين است. اين تهديدات عمدتاً محسوس، واقعی و عينی و با عكس‌العمل‌های فيزيكی همراه می‌باشد. ظهور اين نوع تهديدات عمدتاً مربوط به دوره استعمار كهن است كه قدرت‌های استعماری با لشكركشی، اعمال زور و كشتار و اشغال و الحاق سرزمين، اهداف خود را تأمين می‌كردند. البته شكل‌های مدرن تهديد سخت در عصر حاضر را می‌توان در لشكركشی‌های امريكا و متحدان آن به افغانستان و عراق مشاهده كرد.
 
2. تهديد نرم
 يكی از متغيرهای محوری نوشتار حاضر، نرم‌افزارگرايی بر پايه قدرت نرم در چارچوب امنيت ملی است. اين قدرت به عنوان منبع خاص اعمال قدرت امريكا بر مبانی فرهنگی‌ـ‌ارزشی و اقتصادی مبتنی است. تهديد نرم را می‌توان تحولاتی دانست كه موجب دگرگونی در هويت فرهنگی و الگوهای رفتاری مورد قبول يك نظام سياسی می‌شود. تهديد نرم نوعی سلطه كامل در ابعاد سه‌گانه حكومت، اقتصاد و فرهنگ است كه از طريق استحاله الگوهای رفتاری ملی در اين حوزه‌ها و جايگزينی الگوهای نظام سلطه‌ای تهديد محقق می‌شود. با اين نگرش، تمامی اقداماتی كه موجب شود تا اهداف و ارزش‌های حياتی يك نظام سياسی (زيرساخت‌های فكری، باورها و الگوهای رفتاری در حوزه اقتصاد، فرهنگ و سياست) به خطر افتد، يا موجب ايجاد تغيير و دگرگونی اساسی در عوامل تعيين‌كننده هويت ملی يك كشور شود، تهديد نرم به شمار آيد. در تهديد نرم، بدون منازعه و لشكركشی فيزيكی، كشور مهاجم اراده خود را بر يك ملت تحميل و آن را در ابعاد گوناگون با روش‌های نرم‌افزارانه اشغال می‌كند.
 
ترديد در مبانی و زيرساخت‌های فكری يك نظام سياسی، بحران در ارزش‌ها و باورهای اساسی جامعه، بحران در الگوهای رفتاری جامعه و بحران‌های پنج‌گانه سياسی (هويت، مقبوليت، مشاركت، نفوذ و توزيع) را می‌توان از مؤلفه‌های اين تهديد نام برد. تغييرات حاصل از تهديد نرم، ماهوی، آرام، ذهنی، تدريجی و نرم‌افزارانه است. اين تهديد همراه با آرامش و خالی از روش‌های فيزيكی و با استفاده از ابزارهای تبليغات، رسانه، احزاب، تشكل‌های صنفی و قشری و شيوه القاء و اقناع انجام می‌پذيرد. در حال حاضر جهانی‌سازی فرهنگ مترادف با مفهوم تهديد نرم تلقی می‌شود. در مجموع می‌توان فهرست زير را به مثابه نقاط افتراق تهديدات سخت و نرم در اين مقاله، برشمرد:

1-2. حوزه تهديد نرم، حوزه اجتماعی، فرهنگی و سياسی است در حالی كه حوزه تهديد سخت امنيتی‌ـ‌نظامی می‌باشد.
 
2-2.تهديدات نرم پيچيده و محصول پردازش ذهنی نخبگان، و اندازه‌گيری آن مشكل است در حالی كه تهديدات سخت عينی، واقعی و محسوس است و می‌توان آن را با ارائه برخی از معيارها، اندازه‌گيری كرد.
 
3-2.روش اعمال تهديدات سخت استفاده از زور و اجبار است، در حالی كه در تهديد نرم، از روش القاء و اقناع‌سازی بهره‌گيری می‌شود.
 
4-2.هدف در تهديدات سخت، تخريب و حذف فيزيكی حريف و تصرف و اشغال سرزمين است، در حالی كه در تهديد نرم هدف تأثيرگذاری بر انتخاب‌ها، فرايند تصميم‌گيری و الگوهای رفتاری حريف و در نهايت سلب هويت‌های فرهنگی است.

5-2. مفهوم امنيت در رهيافت‌های نرم‌افزارانه شامل امنيت ارزش‌ها و هويت‌های اجتماعی است، در حالی كه اين مفهوم در رهيافت‌های سخت‌افزارانه به معنای نبود تهديد خارجی تلقی می‌شود.
 
6-2.تهديدات سخت، محسوس و همراه با عكس‌العمل و برانگيختن است، در حالی كه تهديدات نرم به دليل ماهيت غيرعينی و محسوس آن، عمدتاً فاقد عكس‌العمل است.

7-2. مرجع امنيت در حوزه تهديدات سخت عمدتاً دولت‌ها هستند، در حالی كه مرجع امنيت در تهديدات نرم محيط فروملی و فراملی (هويت‌های فروملی و جهانی) است.
 
8-2. كاربرد قدرت سخت در رويكرد امنيتی جديد عمدتاً مترادف با فروپاشی نظام‌های سياسی‌ـ‌امنيتی مخالف يا معارض است، در حالی كه كاربرد قدرت نرم در رويكردهای امنيتی جديد عليه نظام‌های سياسی مخالف يا معارض، مترادف با فرهنگ‌سازی و نهادسازی در چارچوب انديشه و الگوهای رفتاری نظام‌های ليبرال و دموكراسی تلقی می‌شود.
 
 اهميت و ابعاد تهديدات نرم
 پيچيده‌ترين و مهم‌ترين مؤلفه امنيت ملی در هر كشور، امنيت فرهنگی است. برای يك كشور كه هويت فرهنگی آن، مؤلفه اصلی تلقی می‌شود، اين امر اهميت بيشتری خواهد داشت و هر چه اين حكومت، مبانی فكری و اعتقادی و الگوهای رفتاری ديگران را به چالش بيشتری كشانده باشد، از تهديدات بيشتری برخوردار خواهد بود. بنابراين، تهديدات فرهنگی كه از آن به تهاجم فرهنگی و يا تهديد نرم ياد می‌شود، به دنبال ايجاد انواع بحران‌های فرهنگی‌ـ‌سياسی در جامعه برای دستيابی به اهداف و اغراض سياسی است. هدف اصلی از اين نوع تهديد، حذف باورمندی جامعه، سلب اراده و روحيه مقاومت و در مجموع استحاله فرهنگی‌ـ‌سياسی است. در اين نوع تهديد تلاش می‌شود ملتی دارای آرمان به ملت بی‌آرمان تبديل شود و آن هم به دست خود، الگوهای رفتاری خود را در حوزه‌های اقتصادی، سياسی و فرهنگی به چالش اندازد. هدف از هر نوع تهديد تأثيرگذاری بر انديشه، عواطف و اراده و سرانجام به تسليم كشاندن حريف است. بنابراين نقطه مشترك همه تهديدات، تحميل اراده به نيروی مقابل است. تفاوت‌های تهديدات، در به كارگيری روش‌ها، ابزارها و... است. تهديد می‌تواند با تأكيد بر توان فيزيكی (لشكركشی، اشغال خاكريز و سرزمين، نابودی و كشتن انسان‌ها و ويران نمودن مراكز اقتصادی) اجرا شود و يا می‌تواند با تكيه بر روش‌های سياسی، روانی و شيوه‌های غيرخشونت‌آميز و با به كارگيری قدرت نرم برای تأثيرگذاری بر اراده حريف و نيروی مقابل انجام گيرد. بی‌ترديد اگر فكر، اراده و قدرت روحی حريف تسخير شود، كاربرد قدرت سخت و لشكركشی ضرورتی نخواهد داشت. از همين رو، قدرت‌های استكباری با كاربرد عمليات روانی، مقاومت ملت‌ها و نظام‌های سياسی را پيش از عمليات نظامی فرو می‌ريزند يا برای سرعت بخشيدن در اهداف عمليات نظامی، اقتصادی و سياسی از سلاح عمليات روانی به منظور سلب اراده و انگيزه نبرد در نخبگان يك كشور، مردم و نيروهای مسلح بهره می‌گيرند و عملاً خاكريزهای دفاعی كشور بدون خونريزی سقوط می‌كند.

بنابراين تهديد نرم، امروزه مؤثرترين، كارامدترين و كم‌هزينه‌ترين و در عين حال خطرناك‌ترين و پيچيده‌ترين نوع تهديد عليه امنيت ملی يك كشور است، چون می‌توان با كمترين هزينه با حذف لشكركشی و از بين بردن مقاومت‌های فيزيكی به هدف رسيد؛ زيرا با عواطف، احساسات، فكر و انديشه و باور و ارزش‌ها و آرمان‌های يك ملت و نظام سياسی ارتباط دارد. ابعاد اين جنگ و تهديد، گسترده‌تر و مخرب‌تر است زيرا دين، فكر و آرمان ملت‌ها را آماج تهاجم خود قرار می‌دهد. تهديد نرم به روحيه، به عنوان يكی از عوامل قدرت ملی خدشه‌ وارد می‌كند، عزم و اراده ملت را از بين می‌برد، مقاومت و دفاع از آرمان و سياست‌های نظام را تضعيف می‌كند. فروپاشی روانی يك ملت می‌تواند مقدمه‌ای برای فروپاشی سياسی‌ـ‌امنيتی و ساختارهای آن باشد. جوزف نای قدرت نرم را شيوه غيرمستقيم رسيدن به نتايج مطلوب بدون تهديد يا پاداش ملموس می‌داند. اين شيوه غيرمستقيم رسيدن به نتايج مطلوب چهره دوم قدرت است. بر اين پايه يك كشور می‌تواند به مقاصد موردنظر خود در سياست جهانی نايل آيد، چون كشورهای ديگر، ارزش‌های آن را می‌پذيرند، از آن تبعيت می‌كنند، تحت تأثير پيشرفت و آزادانديشی آن قرار می‌گيرند و در نتيجه خواهان پيروی از آن می‌شوند. در اين مفهوم آنچه مهم تلقی می‌شود، تنظيم دستورالعملی است كه ديگران را جذب كند. بنابراين قدرت نرم، توانايی كسب آنچه كه می‌خواهيد از طريق جذب كردن، نه از طريق اجبار و يا پاداش می‌باشد. (جوزف نای، 2004، ص 5).

نمونه‌های فراوانی از كاربرد تهديد نرم، در صفحات تاريخ وجود دارد. در حال حاضر، همه كشورها به نوعی ديگر در معرض اين نوع تهديد هستند. قدرت‌های استكباری، تشكيلات، امكانات و نيروی انسانی و ابزارهای پيشرفته و پيچيده و مراكز علمی و پژوهشی خود را به صورت گسترده در اختيار اين جنگ قرار داده‌اند. با ظهور فناوری جديد و علوم ارتباطات، ظهور وسايل ارتباط‌جمعی و رسانه‌های متنوع نوين، ابعاد تهديد نرم، گسترده‌تر و پيچيده‌تر شده است. بخش قابل توجهی از نظريه‌های جديد امنيتی و راهبردهای قدرت‌های سلطه‌گر، به ويژه راهبرد امنيت ملی امريكا كه در سال 2006 ميلادی منتشر شده است و همچنين راهبرد امنيت منطقه‌ای امريكا (طرح خاورميانه بزرگ) بر كاربرد قدرت نرم جهت امنيت‌سازی تأكيد دارد. و بسياری از صاحب‌نظران و نظريه‌پردازان علوم سياسی و روابط بين‌الملل، تهديدات قرن 21 را تهديدات نرم و يا جهانی‌سازی فرهنگ می‌دانند. در دوران جنگ سرد و حتی پس از آن با تفاوت اندكی، كماكان سياست نرم‌افزاری در پرتو سياست واقع‌گرايی قرار داشت. حوادث 11 سپتامبر نقطه عطفی در اين زمينه محسوب می‌شود. در هيچ برهه‌ای از زمان، دولت‌مردان امريكا تا اين ميزان بر مضامين ارزشی و اخلاقی به عنوان منابع نرم قدرت تأكيد نداشته‌اند. حتی نخستين تجلی‌های سياست‌های امنيتی امريكا بعد از اين تاريخ كه از ماهيت سخت‌افزاری و راهبردی برخوردار بودند، آموزه‌های ارزشی محور را دستمايه عملی قرار دادند. با وجود اين با توجه به تجربه تاريخی، ملاحظات نرم‌افزارگرايانه در سياست خاروميانه‌ای امريكا تحت تأثير مؤلفه‌های راهبردی‌ـ‌امنيتی نظام بين‌المللی و منطقه‌ای به حاشيه رانده شده است. برای تبيين اهميت و ابعاد تهديد نرم پس از فروپاشی اتحاد جماهير شوروی و پايان جنگ سرد، می‌توان گزارش كميته خطر جاری، راهبرد امنيت ملی امريكا و طرح خاورميانه بزرگ را مورد توجه قرار داد.
 
 كميته خطر جاری
 عنوان كميته‌ای است كه در دهه 1970 و در اوج جنگ سرد توسط گروهی از سناتورهای امريكايی، مسئولان ارشد وزارت خارجه، اساتيد برجسته علوم سياسی، مؤسسه مطالعاتی امريكن اينتر پرايز و گروهی از مديران با سابقه سيا و پنتاگون تأسيس شد. هدف از تأسيس اين كميته، خروج از بن‌بستی بود كه در دوران جنگ سرد ميان دو ابرقدرت زمان يعنی ايالات متحده امريكا و اتحاد جماهير شوروی در توازن هسته‌ای به وجود آمده بود. اعضای اين كميته با منتفی دانستن جنگ سخت بين دو ابرقدرت، تنها راه به زانو درآوردن رقيب را در جنگ نرم و فروپاشی از درون طراحی و به اجر ا درآوردند. راهكارهای دكترين مهار، نبرد رسانه‌ای و ساماندهی نافرمانی مدنی، به عنوان راهبردهای جنگ نرم در اين دوره توسط اين كميته معرفی شد. پس از فروپاشی اتحاد جماهير شوروی و پايان جنگ سرد، فعاليت اين كميته برای يك دهه به حالت تعليق درآمد و پس از حادثه 11 سپتامبر، بار ديگر عناصری از اين كميته گرد هم آمدند و با تجزيه و تحليل فرصت‌ها و تهديدات فراروی دولت امريكا اين كميته را فعال كردند. يكی از اقدامات اين كميته تدوين راهبرد امنيت ملی امريكا، جهت يك دوره چهار ساله برای دولت بوش در ارتباط با ايران است.

در گزارش اين كميته آمده است كه ايران به لحاظ وسعت سرزمين، كميت و كيفيت نيروی انسانی، امكانات نظامی، منابع سرشار و موقعيت جغرافيايی ممتاز در منطقه خاورميانه و هارتلند نظام بين‌الملل، به قدرتی بی‌بديل تبديل شده است. كه ديگر نمی‌توان با يورش نظامی آن را سرنگون كرد. بنابراين به زعم پالمر و اعضای كميته، تنها راه سرنگونی جمهوری اسلامی ايران پيگيری جنگ نرم با استفاده از سه تاكتيك دكترين مهار، نبرد رسانه‌ای و ساماندهی نافرمانی مدنی ممكن است. متن اين گزارش كه با عنوان ايران و امريكا، رهيافت جديد تنظيم شده دارای 15 محور است كه در محورهای پانزده‌گانه برای چگونگی اجرايی نمودن راهبردهای سه‌گانه پيشنهاداتی ارائه می‌دهد.

در مجموع می‌توان گفت هدف اصلی راهبرد امنيت ملی امريكا، جهانی‌سازی فرهنگ و حاكميت الگوهای رفتاری ليبرال‌دموكراسی در جهان و تلاش در جهت تغيير رفتار و ساختارهای نظام‌های غيرليبرال است، به طوری كه در اين سند ليبراليزه كردن جهان به عنوان يك رسالت معرفی شده است. بنابراين ماهيت تهديد پس از فروپاشی شوروی، تهديد نرم و تهديدات هنجاری و فرهنگی است. از ديدگاه نظريه‌پردازان جديد غرب، جهان اسلام و رشد اسلام سياسی در آن، به مثابه گفتمان غالب در خاورميانه، چالش اصلی فرهنگ ليبرال‌دموكراسی است. در اين چارچوب و به استناد گزارش كميته خطر جاری در مورد نحوه برخورد با جمهوری اسلامی ايران می‌توان گفت، جلوگيری از روند رو به رشد اسلام‌گرايی و عمق استراتژيك قدرت نرم جهان اسلام در مقابل قدرت نرم جهان غرب بخش مهمی از محتوای سند استراتژی امنيت ملی امريكا می‌باشد كه جايگزين استراتژی سد نفوذ شوروی شده است. از اين ديدگاه، تهديد امنيت ملی امريكا، تهديدات نرم، نامتقارن و تركيبی است كه منابع آن در كشورها و رژيم‌های ضدامريكايی و غيرليبرال خاورميانه معرفی شده است.
 
 قدرت ملی و قدرت نرم
  قدرت ملی را می‌توان امكان تحميل اراده و خواست يك بازيگر به ديگر بازيگران تعريف كرد. زمانی كه كشوری توانايی، اراده و ظرفيت لازم را در اختيار دارد و در پرتو آن می‌تواند، اهداف و ارزش‌های حياتی خود را حفظ، توسعه و تعميق بخشد، در واقع آن كشور از قدرت ملی لازم برخوردار است. قدرت ملی دارای مؤلفه‌های نظامی، سياسی، فناوری، اقتصادی، ژئوپليتيكی، انسانی، فرهنگی و... است. در چارچوب اين مقاله می‌توان قدرت ملی را به قدرت نرم و قدرت سخت تقسيم نمود. قدرت در چهره جديد خود لزوماً آشكار نمی‌باشد، با فرهنگ و انديشه آميخته شده و در نظريه‌های جديد عمدتاً ماهيت نرم‌افزارانه پيدا نموده است. اين رويكرد برخلاف نگرش سنتی است كه عمدتاً رويكردهای سخت‌افزارانه به ويژه با تأكيد بر بعد نظامی و اقتصادی شكل می‌گرفت. صحنه روابط بين‌الملل، صحنه رويارويی قدرت است. سرنوشت كشورها تابع ميزان توليد و گسترش قدرت و ميزان تأثيرگذاری بر حريف است. به طور طبيعی كشوری می‌تواند اهداف و مقاصد ملی خود را پيش ببرد كه قدرت بيشتری را به صحنه بياورد و به بهترين روش، قدرت حريف را تضعيف نمايد. قدرت ملی شامل قدرت نظامی، سياسی، اقتصادی، اطلاعاتی، فرهنگی، تبليغی و... است. در حال حاضر، برجسته‌ترين مظهر و نمود قدرت ملی، قدرت فرهنگی به معنای عام و قدرت روانی‌ـ‌تبليغی به معنای خاص است كه بازيگران در صحنه روابط بين‌الملل تلاش می‌كنند اين بعد قدرت را كه ما در اين مقاله به عنوان قدرت نرم معرفی نموده‌ايم، افزايش و گسترش داده و با استفاده از اين وجه قدرت، بر ساير بازيگران تأثير گذاشته و آنها را از ميدان رقابت خارج ‌سازند. ويژگی اين وجه از قدرت، با مفهوم اقناع و رضايت‌مندی همراه است. قدرت نرم از سه سطح راهبردی، ميانی و تاكتيكی تشكيل می‌شود. (حسينی، حسين، 1385)
 
 1.سطح راهبردی قدرت نرم
  اين سطح از قدرت نرم كه متأثر از فرهنگ استراتژيك كشور است، به سطح رهبران و نخبگان يك كشور بازمی‌گرددو بالاترين سطح رويارويی قدرت نرم تلقی می‌شود. هدف اصلی در اين سطح افزايش قدرت هنجارسازی خود و تضعيف قدرت هنجارسازی حريف در محيط بين‌المللی است. به هر ميزانی كه بازيگران بتوانند در اين سطح قدرت ايجاد كنند و يا بر قدرت هنجارسازی ديگران تأثير بگذارند، امكان پيروزی بيشتری خواهند داشت. هدف از اين تهديد در اين سطح تهديد نرم يا اجرای عمليات روانی استراتژيك، تأثيرگذاری بر برآورد‌ها و شناخت نخبگان و رهبران حريف (تأثير بر شناخت) و همچنين ارعاب و تأثير بر عزم و اراده (تأثير بر روحيه و قدرت ايستادگی) آنان می‌باشد.
 
 2.سطح ميانی قدرت نرم
 اين سطح از قدرت نرم بر عنصر مردمی قدرت ملی كشور تأكيد دارد. قدرت نرم در اين سطح، از فرهنگ ملی متأثر است. اين سطح از اهداف و سطح استراتژيك پشتيبانی می‌كند و به تصميمات نخبگان و رهبران مشروعيت بخشيده و بر عزم و اراده آنها تأثير می‌گذارد. هدف سطح ميانی تهديد نرم، سلب اراده و انگيزه از مردم و بی‌تفاوت نمودن جمعيت‌های همراه و تبديل آنها به جمعيت‌های معارض، مخالف و بی‌تفاوت و شكل دادن به نافرمانی‌های مدنی با ايجاد شكاف بين دو سطح راهبردی و ميانی است.
تهديد نرم، در اين سطح می‌تواند بر ميزان حمايت مردم از سياست‌های نظام و نخبگان مؤثر باشد؛ همچنين حمايت عاطفی‌ـ‌روانی نيروهای مسلح تحت تأثير اين سطح است، در صورتی كه كشوری از قدرت نرم لازم در اين سطح برخوردار باشد، به طور طبيعی آن كشور فاقد بحران‌های پنج‌گانه سياسی، مشروعيت، نفوذ، مشاركت، توزيع و هويت خواهد بود و بازدارندگی مردمی در برابر تهديد نرم شكل خواهد گرفت؛ در مقابل، وجود بحران‌های پنج‌گانه فوق و همچنين نبود قدرت هنجاری و الگوهای رفتاری برتر و كارامد و با قابليت نهادينه نمودن در حوزه فرهنگ ملی می‌تواند يك كشور را آسيب‌پذير كند.
 
 3.سطح تاكتيكی قدرت نرم
 پايين‌ترين سطح رويارويی قدرت نرم در سطح نيروهای مسلح كشور شكل می‌گيرد. اين سطح از قدرت نرم از فرهنگ دفاعی كشور متأثر است. در اين سطح از قدرت نرم، تقابل اراده و روحيه جنگی رزمندگان دو يا چند كشور در ميدان نبرد شكل می‌گيرد. هدف اصلی از تهديد نرم در اين سطح، سلب اراده و روحيه مقاومت در جبهه حريف است.
 
 ابعاد تهديد نرم
 در صورتی كه تهديد نرم مترادف با تهديدات سياسی‌ـ‌فرهنگی در نظر گرفته شود، شاخص‌هايی در دو حوزه فرهنگی و سياسی به عنوان ابعاد تهديد نرم مطرح می‌شود:

1

+

سه. روش هاى شبکه اى
در روش هاى مبتنى بر شبکه، هدف اصلى اطلاعات و ارتباطات بر روى شبکه است. بنابراین اینترنت ها، مخازن و پایگاه هاى اطلاعاتى و سایت هاى کنترل و فرمان از بخش هاى مهم و مورد توجه در این روش اند. روش هاى شبکه اى را به دو دسته مى توان تقسیم کرد

=

1.    فرانزی، استفن. ال(1381)، روان‌شناسی اجتماعی، ترجمه مهرداد فیروزبخت و منصور قنادان، تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا.

2.    روحانی صفت، مهدی(1388)، تحلیل محتوای اظهارات مقامات آمریکا درباره عراق؛ از یک سال قبل از حمله تا اشغال عراق، گونه‌شناسی در عملیات روانی (مقالات برگزیده همایش عملیات روانی گونه‌شناسی)، تهران: معاونت فرهنگی و تبلیغات دفاعی ستاد کل نیروهای مسلح.

3.    کریمی، یوسف: (1379)،  نگرش و تغییر نگرش، تهران: موسسه ويرايش.

به گزارش پايداري ملي به نقل از رادیو دیروز، رادیو فردا در مطلبی در تارنمای خود، از وحشت نتانیاهو از ایران در اولین جلسه رسمی بعد از انتخابات، پرده برداشت.

در این مراسم نتانیاهو گفته است که ایران می خواهد هولوکاست دیگری علیه یهودیان به راه اندازد و یهودی ستیزی هنوز از جهان رخت برنبسته است و سپس ادعا کرده که هدف ایران از اتمی شدن تنها نابودی اسرائیل است و ایران می خواهد با بمب اتم به زعم خود پایان کشور یهودیان را رقم بزند.

اینکه یک نخست وزیر، اولین سخنرانی رسمی بعد از انتخاب شکننده اش، را به ایران اختصاص داده، نشان دهنده اوج هراس از قدرت جمهوری اسلامی است اما اینکه ادعا کرده ایران می خواهد هولوکاست راه بیندازد و کشورِ یهودیان را نابود کند، جای تأمل دارد.

اولاً اسرائیل کشور نیست، بلکه یک رژیم اشغالگر است که هیچ سابقه تاریخی ای ندارد و تنها حدود 70 سال پیش با نام یهود سرزمین اعراب را اشغال کرده و حتی عقیده دیرینه و سنتی یهود را مبنی بر انتظار منجی نادیده گرفته است زیرا خواستار دولتی سکولار است.

بیانیه جعلی بلفور هم که در آن عنوان شده بود «ایجاد کشور جدید نباید باعث آسیب دیدن مردمان آن کشور شود را، زیر پا گذاشته است.»

ثانیاً این کافر که همه را به کیش خود پنداشته فکر می کند کس دیگری می تواند در 8 روز (جنگ 8 روزه) بیش از 200 کودک معصوم را قربانی حرص خود برای زنده ماندن کند، آنطور که در قرآن کریم اشاره شده: «و لتجدنهم أَحرَصَ الناس عَلی هذِهِ الحَیوهِ الدُنیا» آیا هولوکاست غیر از کشتار دیر یاسین، قصابی زنان و کودکان صبرا و شتیلا و فاجعه قانا است؟

در ادامه این مطلب از زبان ایهود باراک بیان شده که نباید فکر کرد که شکستی در ممانعت از ایران در کار خواهد بود. (از این جمله شیوا چنین بر می آید که شجاع باشید، نترسید، ما پیروزیم! احتمالاً این آقا در جنگ 8 روزه آن هم با یک شهر کاملاً محاصره شده ی غزه، خواب بوده). سپس خواهان تحریمهای فلج کننده تر! علیه ایران شده، اما به سرعت خودش اذعان کرده که فکر نمی کند این کارها نیز ایران را به تغییر برنامه هسته ای اش وادار کند. نکته جالب، چرخش 180 درجه ای از ادعای شجاعانه و گستاخانه پیروزی به عقب نشینی مفتضحانه است.

در پایان رادیو فردا به نقل از یک تارنمای آمریکایی، به گفته یک گریخته از ایران استناد کرده و مدعی شده است که چهارشنبه، سایت فردو منفجر شده و 280 کارشناس در دل کوه گرفتار شده اند؟!

ایهود باراک هم گفته ایت که هر عملیاتی که در آن مردم عادی کشته نشوند و به سرمایه های ایران لطمه بزند خبر خوبی است. استناد رادیو فردا به یک فراری، طبیعی است. برای قصاب کودکان فلسطینی نیز ابراز خوشحالی از خبر کشته شدن انسانها، عجیب نیست اما ادعایش درباره کشته نشدن مردم عادی، از آن دروغ های شاخداری است که فقط از صهیونیستها برمی آید و این را به وضوح از تقاضای اعمال تحریمهای شدیدتر علیه مردم ایران می توان فهمید.

این تحلیل‌گر با اشاره به پوشش وسیع حمله اسرائیل به نوار غزه در نوامبر ۲۰۱۲ توسط پرس تی‌وی، گفت، رژیم صهیونیستی قصد دارد صدای شبکه‌های ایرانی را خاموش کند زیرا نمی‌خواهد در صورت انجام تجاوزی دیگر، امثال پرس تی‌وی برای پوشش اخبار حاضر باشند.

عمادی ضمن انتقاد از رویکرد دوگانه کشورهای غربی در قبال آزادی بیان، گفت شبکه‌های خبری ایران به دلیل پوشش صادقانه و مبتنی بر واقعیت خود تحت حمله مداوم شرکت‌های ماهواره‌ای در اروپا و حتی دولت امریکا قرار گرفته‌اند.

وی افزود: «آنها نمی‌خواهند پرس تی‌وی اعتراضات در خیابان‌ها و سرکوبگری خشونت بار دولت‌های اروپایی علیه مردمان خود و معترضان صلح جو در خیابان‌های آتن، مادرید و لندن را نشان دهد.»

دولت اسپانیا روز جمعه به شرکت خدمات ماهواره‌ای هیسپاست دستور داد تا پخش ماهواره‌ای شبکه ایرانی و اسپانیایی زبان هیسپان تی‌وی را متوقف کند.

این اقدام یک هفته پس از آن انجام شد که این شرکت ماهواره‌ای اسپانیایی (هیسپاست) پخش زمینی هیسپان تی‌وی را قطع کرد؛ اقدامی که کمیته یهودیان امریکا ضمن استقبال فوری از آن، آن را تحولی عمده در راستای تلاش‌های جهانی برای مهار نفوذ رسانه‌ای ایران توصیف کرد.

هیسپان تی‌وی همراه با شبکه ۲۴ ساعته و انگلیسی زبان پرس تی‌وی پیشتر نیز هدف حمله و تحریم شرکت‌های ماهواره‌ای یوتل‌ست و هاتبرد قرار گرفته بودند.

بخشی از سهام شرکت هیسپاست متعلق به یوتل‌ست است که مدیر عامل فرانسوی -اسرائیلی آن عامل موج اخیر حملات به رسانه‌های ایرانی در اروپا دانسته می‌شود.

اندیشکده «امریکن پراگرس» در مقاله‌ای به قلم «رودی دلئون» می‌نویسد: آمریکا برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای چندین گزینه در اختیار دارد، و لازم است مردم آمریکا با تمام اعتماد خود در یک گفتگوی کامل که در آن دشوارترین مسائل توسط رهبرانشان مورد بررسی قرار می‌گیرد، شرکت کنند. این مقاله سؤالات اصلی را که باید در این گفتگو مطرح شود بیان می‌نماید.

* زمان کافی برای رویکرد قانونی در قبال برنامه هسته‌ای ایران وجود دارد

آمریکا در حال گسترش و تقویت تمام گزینه‌های موجود برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای است. با خروج نیروهای آمریکا از عراق، ما گزینه‌های نظامی بیشتری پیش رو داریم. دیپلماسی جدید آمریکا، از میان فهرستی روزافزون از کشورها، منجر به فشار بی‌سابقه اقتصادی به ایران شده است.

در حالی که فرصت جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای محدود است، اما زمان کافی برای رویکردی قانونی وجود دارد. ما زمان کافی در اختیار داریم، زیرا بیشتر تخمین‌ها بر این اساس است که ایران حداقل یک سال با تولید سلاح هسته‌ای فاصله دارد – توانایی تولید اورانیوم با غنای بالا که لازمه تولید سلاح است عامل اصلی در این محاسبات می‌باشد.

* راهبرد کنونی آمریکا، اعمال فشار با هر ابزار ممکن است

این بحران به خاطر عدم پیروی ایران از مسئولیت‌های بین‌المللی‌اش ایجاد شده است، و تهران می‌تواند با بازکردن بدون شرط تأسیسات هسته‌ای برای نمایندگان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و پاسخ صریح به سؤالات آژانس درباره جنبه‌های نظامی برنامه‌های هسته‌ای، این بحران را حل نماید. از آنجا که این امر شدنی نیست، راهبرد کنونی آمریکا، فشار آوردن به ایران با هر ابزار قدرتی موجود و در زمان مناسب برای عمل به مسئولیت‌های بین‌المللی و شفاف‌سازی برنامه‌های هسته‌ای این کشور است. آمریکا دارای برتری راهبردی است و از این موقعیت ارزشمند حداکثر استفاده را می‌نماید.

سرانجام، در گفتگوی ملی ما بر سر برنامه هسته‌ای ایران، باید از ارائه گزینه اشتباه بمباران ایران یا دستیابی ایران به بمب اجتناب کنیم. حقیقت این است که کمپین موفق دولت اوباما برای افزایش فشارها بر ایران از طرق گوناگون، اگر رهبرانش به هزینه‌های بالای پیگیری دستیابی به سلاح هسته‌ای آگاه باشند، شانس زیادی برای موفقیت دارد.

* برنامه هسته‌ای ایران تبدیل به یکی از نگرانی‌های بزرگ ابرقدرت‌های دنیا شده است

در حقیقت، در میان تغییرات گوناگون سیاسی و درگیری‌های نظامی سراسر دنیا، امکان دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای جنب و جوشی را در سراسر دنیا برای جلوگیری از دستیابی تهران به سلاح هسته‌ای برپا کرده است. این گفتگوها در سیاست داخلی قدرت‌های بزرگ دنیا نیز وارد شده و تبدیل به یکی از نکات مهم در گفتگوهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ آمریکا و موضوع گفتگوهای پشت پرده در طی تحول رهبری سیاسی چین در کنگره حزبی این کشور در پائیز امسال شد. در خاور میانه و آسیای میانه، برنامه هسته‌ای ایران دلیل جنگ مستمر در سوریه، دگرگونی سیاسی در میان بحران اقتصادی در مصر و ۱۰ ساله شدن جنگ زمینی آمریکا و ناتو در افغانستان قلمداد می‌شود.

* ایران برای حل بحران باید به بازرسان آژانس دسترسی کامل به تمام تأسیسات را بدهد

البته ایران می‌تواند به سرعت این بحران را حل کرده و به بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی دسترسی کامل به تمام تأسیسات مورد نظر را بدهد تا آنان بتوانند توانایی ایران برای تولید اورانیوم با غنای بالا را بسنجند، و ایران بتواند درباره تحقیقات خود برای دستیابی به سلاح هسته‌ای شفاف‌سازی نماید. همانطور که رئیس آژانس، ژنرال «یوکیو آمانو»، تأکید می‌کند، ایران باید «با آژانس در تمام مسائل مهم، به خصوص مسائلی که باعث ایجاد نگرانی درباره ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای ایران می‌شود، با ارائه دسترسی بلادرنگ به تمام سایت‌ها، تجهیزات، افراد و مدارک درخواستی آژانس، همکاری کامل نماید.» این عدم پاسخگویی ایران باعث تشدید نگرانی‌ها درباره احتمال دستیابی این کشور به سلاح هسته‌ای می‌شود.

* آمریکا سه سال است که برای منزوی کردن ایران در حال تلاش است

در این مورد یک اتفاق نظر دوحزبی قوی در آمریکا و جامعه بین‌المللی وجود دارد – دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای، در مقطعی مهم برای بهبود اقتصادی جهان، باعث بی‌ثباتی یکی از مهم‌ترین مناطق نفت خیز دنیا، صدمه احتمالی به اسرائیل و تضعیف شدید پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای می‌شود. متأسفانه، بسیاری از مشاجرات سیاسی در این سال انتخاباتی در آمریکا از این حقایق مهم غافل هستند.

اکنون آمریکا رهبر یک تلاش سه ساله جهانی برای منزوی کردن سیاسی ایران و تحمیل تحریم‌های سخت و گسترده اقتصادی با هدف تضعیف برنامه هسته‌ای این کشور است. کمک اولیه دولت اوباما به ایران در سال ۲۰۰۹ نتایج سازنده‌ای در بر نداشت، اما نشان دادن حسن نیت آمریکا باعث ایجاد اتحاد بین‌المللی بزرگ‌تر بر سر این مسئله شده و به عنوان تقویت کننده نیروها برای تلاش‌های موفق بعدی جهت فشار وارد کردن به ایران عمل کرد. اکنون با نزدیک شدن گفتگوهای ۱+۵، ایران باید نحوه پاسخگویی خود به نگرانی‌های روزافزون جهانی درباره برنامه هسته‌ای خود را انتخاب کرده و تصمیم بگیرد که یا به تعهدات بین‌المللی‌اش عمل کند، یا با انزوای روزافزون جهانی روبرو شود.

 * دسترسی آمریکا به اهداف سیاسی نیازمند گذشت زمان است

راهبرد آمریکا در قبال ایران نباید توسط سیاست‌های پارتیزانی مشخص شود. اهداف سیاسی آمریکا نیز به سرعت قابل دستیابی نیستند. در عوض، این بحران مستلزم این است که سیاست‌گذاران و تمام شهروندان تصورات قبلی خود را به چالش کشیده و در حالی که خود را برای تمام احتمالات آماده می‌کنند، بر اساس حقایق تصمیم‌گیری نمایند.

* ۱۰ سوال اصلی که آمریکا باید در تعریف گزینه‌های سیاسی در قبال ایران مد نظر داشته باشد

بنابراین همانگونه که دولت اوباما تمام تلاش خود را برای تعریف گزینه‌های سیاسی در قبال ایران انجام می‌دهد، در اینجا ۱۰ عامل اصلی که آمریکا باید مد نظر قرار دهد آمده است:

• بهترین تخمین‌ها برای زمان انتقال از فاز تحقیق و توسعه به تولید سلاح در برنامه هسته‌ای کنونی ایران چیست؟

• بهترین تخمین‌ها برای تلاش ایران جهت تبدیل برنامه تحقیق و توسعه به برنامه تولید سلاح با سیستم پرتاب مناسب برای کاربرد عملیاتی چیست؟

• تأثیر کنونی تحریم‌ها بر اقتصاد ایران چیست؟

• اگر نفت ایران در دسترس نباشد، چه ظرفیت‌هایی برای افزایش انتقال نفت به کشورهایی وجود دارد که اکنون به نفت ایران وابسته هستند؟

• وضعیت دسترسی تجاری و نظامی به آب‌های بین‌المللی تنگه هرمز چگونه است؟

• آیا اسرائیل به تنهایی توانایی عملیات نظامی علیه ایران را دارد؟

• چه ارتباطی میان ایران و گروه‌های تروریستی در خاور میانه وجود دارد، و این گروه‌ها چه واکنشی به حمله اسرائیل به ایران نشان خواهند داد؟

• نتیجه احتمالی مذاکرات میان ایران و کشورهای گروه ۱+۵ (آمریکا، روسیه، چین، انگلیس، فرانسه و آلمان) چه خواهد بود؟

• چه سیاست‌های دیگری مورد نیاز است؟

پاسخ به این سؤالات آسان نیست، اما حقایق و اطلاعات موثق موجود منجر به نتایجی می‌شود که می‌تواند به سیاست‌گذاران در واشنگتن و سراسر دنیا کمک کند تا بفهمند برای دست‌یابی به هدف نهایی، چه میزان فشار باید به برنامه هسته‌ای ایران وارد شود – ایرانی که می‌توان ثابت کرد به دنبال سلاح هسته‌ای نیست.

 به نقل از پایداری ملی:

«رونی» و «میشل»، عکس‌های کاربران اسراییلی و ایرانی از سراسر جهان و پیغام آن‌ها را پوستر کرده و در صفحه‌ی «فیسبوک» منتشر می‌کنند. گویی پیامشان به مردم ایران چنین است: ما از شمایی که «هسته‌ای» و «خطرناک» شده اید نمی‌هراسیم و با این که موجوداتی خطر آفرین هستید، اما این قدر خوبیم که دوستتان داریم!

طی ماه اخیر، زوج اسراییلی کمپینی برای ابراز محبت و دوستی به شهروندان ایرانی و مخالفت با جنگ به راه انداخته‌اند. رونی ایده‌ی خود را در ویدیوی کوتاهی که در تاریخ ۱۵ مارس در سایت «یوتیوب» به اشتراک گذاشته است، در پیامی اقدام به دعوت عمومی از مردم ایران و اسراییل جهت شرکت در فراخوان عمومی صلح و دوستی کرده است. «رونی» و «میشل» عکس‌های کاربران اسراییلی و ایرانی از سراسر جهان و پیغام آن‌ها را پوستر کرده و در صفحه‌ی «فیس‌بوک» این کمپین منتشر می‌کنند. تنها چند روز بعد از ویدیوی کوتاه رونی، صدها شهروند اسراییلی از عکس‌های خود پوسترهایی با پیام «مردم ایران، اسراییلی‌ها شما را دوست دارند» ساخته و در وبلاگ‌ها یا شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اند.

کاربران ایرانی هم از همان شعار و قالب پوستر پیشنهادی رونی استفاده کردند و از سراسر دنیا شروع به انتشار پیغام دوستی خود خطاب به اسراییلی‌ها کردند. بعضی از آن‌ها نیز عکس و پیغام خود را برای رونی و همسرش میشل فرستادند. به ظاهر کاربران ایرانی در توضیح صفحه‌ی فیس‌بوکی به سه زبان فارسی، انگلیسی و عبری نوشته‌اند: «ایرانیان هرگز از اسراییلی‌ها نفرت ندارند.» 

عملیات روانی به دو روش اعمال می‌شود. یکی تأسیس رسانه‌های ویژه و با اهداف تعریف شده و دیگری هدایت جریان رسانه‌های موجود در کشور یا در سطح جهان به سمت اهداف مطلوب. عملیات روانی اسراییل بر ضد ایران با استفاده از رادیو را شاید بتوان یکی از قدیمی‌ترین ابزارهای مورد استفاده‌ی اسراییل دانست که از سال ۱۹۵۸م. با عنوان «رادیو فارسی اسراییل»، فعالیت‌‌های خود را با هدف تحکیم روابط ایران و اسراییل آغاز کرده است. در زمان حاضر عملیات روانی اسراییل بر ضد ایران اغلب از راه شبکه‌های رادیویی با عنوان‌های «رادیو اسراییل» و همکاری با سایر شبکه‌ها و رسانه‌های آمریکایی نظیر «رادیو فردا» و «رادیو صدای آمریکا» و همین طور شبکه‌های تلویزیونی خبری دیگر که دقیقاً در راستای منافع دولت‌های غربی و در رأس آن‌ها آمریکا و اسراییل است، صورت می‌گیرد.

 «رادیو پیام دوست» [۱] و تلویزیون مربوط به آن که توسط بهاییان در کوه «کرمل» واقع در فلسطین اشغالی اداره می‌شود نیز از این جمله است. از نظر مقام‌های رژیم صهیونیستی این رسانه‌ها باید افکار عمومی ایران را بر ضد نظام جمهوری اسلامی برانگیزانند و آنان را برای حمایت از اقدام‌های احتمالی اسراییل آماده نمایند.

 در یک تحلیل انجام شده از برنامه‌های این شبکه‌ها (که می‌‌توان آن را به شبکه‌های تلویزیونی،ماهواره‌ی و شبکه‌های مجازی ضد ایران نیز تعمیم داد) مشخص شد که چندین موضوع داخلی بیش از همه مورد توجه آن‌ها قرار داشته است. این موضوعات عبارت‌اند از: «خدشه در صلح آمیز بودن پروژه‌ی هسته‌ای، مردمی نبودن حکومت، بی‌کفایتی مسؤولان کشور و جنگ قدرت بین مسؤولان کشور.» در واقع عملیات روانی رسانه‌ای اسراییل و آمریکا تلاش کرده است تا به مخاطبان خود القا کند که جمهوری اسلامی ایران به دنبال تسلیحات کشتار جمعی است و نیز فاقد مشروعیت است و توجهی به خواسته‌های مردمی ندارد، هم‌چنین مسؤولان ایرانی فاقد مهارت و توانایی کافی برای اداره‌ی کشور هستند و نیز مسؤولان بیش از آن که در پی تحقق خواسته‌‌های مردمی باشند، درگیر چالش و کشمکش با یک‌دیگر برای کسب قدرت سیاسی هستند. در بعد بین‌المللی نیز حمایت از تروریسم، تلاش برای تولید سلاح‌های هسته‌ای، مداخله در امور کشورهای دیگر و عامل تشنج در خاورمیانه، مهم‌ترین نکات مورد توجه رسانه‌های وابسته به اسراییل بوده است.

  در خصوص استفاده از روش دوم نیز می‌توان به این جنبش اخیری که در فیس بوک راه اندازی شده است، اشاره کرد. این روش در پی به کار گرفتن مضامینی خاص در زمانی معین برای تأمین منظور و هدفی مشخص است. از نظر اصطلاحی، روش کیفیت انتقال موضوع با ابزار همان روش و تدبیر عملی مجری عملیات روانی برای رسیدن به هدف مورد نظراست.

 روش‌ها وسیله‌ای برای رسیدن به هدف به شمار می‌رود و هر کسی، هر گروهی و هر نظامی با توجه به اوضاع خود ممکن است آن‌ها را به کار بگیرد. در عملیات روانی نیز روش‌های گوناگون و مؤثری هست که کاربران عملیات روانی با به کارگیری به موقع و مناسب یکی و یا ترکیبی از آن‌ها بر اساس حالات ذهنی و روانی مخاطبان، می‌توانند، افکار، اعتقادها، احساسات، تمایلات و رفتار مخاطبان را تحت تأثیر قرار دهند.

بررسی اهداف شکل‌گیری این جنبش

  جنبش‌های اجتماعی خاستگاه و اهداف خاص خود را دنبال می‌کنند، از این رو این سؤال مطرح می‌شود که هدف از به راه انداختن چنین جنبشی آن هم در مقطع زمانی که سردمداران رژیم صهیونیستی بر طبل جنگ با ایران می‌کوبند، چیست؟ در نگاه اول، نکات قابل توجهی در خصوص این جنبش مجازی قابل اشاره است که در زیر به آن می‌پردازیم:

 1. حمایت از پروژه بی‌ثبات سازی: اولین هدف از به راه انداختن چنین پروژه‌ای، بی‌ثبات سازی در قالب شبکه‌سازی گسترده در فضای مجازی و سایبری است و اهدافی چون جمع‌آوری اطلاعات، جریان‌سازی و جنگ روانی بر ضد نظام جمهوری اسلامی ایران را در سر می‌پروراند. چرا که بار دیگر این سؤال را بر می‌انگیزد که آیا ایران مردم اسراییل را همانند مردم آمریکا دوست خود می‌داند و تنها با دولت‌های ایشان سر سازگاری ندارد یا ایران ملتی به نام ملت اسراییل را نیز به رسمیت نشناخته است و آیا این تنها دیدگاه حاکمیت ایران است یا ملت ایران نیز چنین دیدگاهی دارند؟

2. بهره‌گیری به عنوان ابزار مکمل: بهره‌گیری دشمن از شبکه‌های اجتماعی به ابزاری مکمل برای حاشیه‌سازی در جنگ نرم بر ضد جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده و به همین منظور عاملان این جریان برای تسهیل و تسریع در تحقق اهداف خویش از عملیات روانی در فضای مجازی، به دنبال جوّسازی روانی و شبکه سازی مجازی در جامعه هستند. چنان که در مورد نخست توضیح داده شد، واکنش جامعه‌ی ایران به این جنبش می‌تواند به عنوان میزانی برای سنجش میزان شکاف میان مردم و حاکمیت باشد.

 ادامه مطلب را حتما بخوانید